POŻEGNANIE NASZEJ PRZYJACIÓŁKI, WSPANIAŁEGO DYREKTORA - Słupsk, Miejski Portal Edukacyjny

Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania.

Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić...

tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,

że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.

Ks. J. Twardowski

Droga Grażyno – nauczycielu, dyrektorze, przyjaciółko, koleżanko!

Trudno mi mówić, bo żadne słowa nie są w stanie wyrazić tego, co czuję ja, tego co czują wszyscy pracownicy naszego przedszkola, a właściwie Twojego Przedszkola. Kiedy rozpoczynałaś leczenie, dawaliśmy Ci miesiąc, no najwyżej dwa miesiące czasu na uporanie się z problemami zdrowotnymi. Miałaś wrócić, stanąć znowu na czele drużyny szczęśliwego niedźwiadka i prowadzić nas do dalszych sukcesów. Stało się inaczej, więc stawiliśmy się dzisiaj wszyscy na ostatnią Radę Pedagogiczna, by towarzyszyć Tobie Szanowna Pani Dyrektor w drodze, tej ostatniej, na którą wkroczyłaś zbyt wcześnie, zbyt szybko.

W przedszkolu przepracowałyśmy wspólnie blisko 30 lat, wspierając się w chwilach trudnych i radując w tych pogodnych. Pamiętam wspólne ucztowanie, kiedy fetowaliśmy objęcie przez Ciebie Grażyno funkcji dyrektora naszego przedszkola, gdy to pełni zapału i animuszu widzieliśmy przed sobą świetlaną przyszłość. Jako nasz dyrektor inspirowałaś nas do podejmowania różnego rodzaju działań wzbogacających ofertę przedszkola. Aby zachęcić innych do pracy na wysokim poziomie, przez cały czas pracowałaś nad doskonaleniem swoich umiejętności nauczycielskich i dyrektorskich. Jako koleżanka i dyrektor byłaś wyrozumiałym i życzliwym człowiekiem. Wspierałaś nas w codziennej pracy. Umiałaś słuchać, zrozumieć i pocieszyć – zachowując dyskrecję i szanując drugiego człowieka.

Uwielbiałaś robić nam małe, ale jakże miłe i słodkie niespodzianki. Dlatego w Mikołajki każdy otrzymywał od Ciebie czekoladowego Mikołaja, w Walentynki serduszko, a przed Wielkanocą jajeczko lub kurczaczka. Pamiętałaś zawsze o naszych urodzinach, pojawiając się skoro świt z kwiatkiem i życzeniami. Razu pewnego wprawiłaś mnie w niezwykłą konsternację, kiedy to wręczyłaś mi piękną różę, złożyłaś życzenia, zdumiona zapytałam: ale z jakiej okazji ta niespodzianka. Odpowiedziałaś: przecież dzisiaj są twoje urodziny. W swym roztargnieniu zapomniałam – Ty nie.

Pewnie nikt Ci tego nie powiedział, ale dla wielu z Nas byłaś wzorem skromności i prawdziwego człowieczeństwa. Miałaś swój własny etyczny kodeks i żyłaś zgodnie z jego zasadami. Zawsze umiałaś docenić nasze sukcesy i osiągnięcia, wesprzeć dobrym słowem, dzieliłaś z nami radości i smutki. Nie lekceważyłaś porażek, traktując je jak wspólną szkołę życia.

Byłaś wymagającym dyrektorem, ale wymagającym mądrze i życzliwie, bez presji, z matczynym spokojem. Z Tobą wszystko wydawało się łatwiejsze, chociaż Ty sama nie mówiłaś nam o wielu problemach związanych z kierowaniem przedszkolem w dzisiejszych trudnych dla oświaty czasach.

Dzisiaj w ten chłodny listopadowy dzień żegnamy Naszą Przyjaciółkę, Wspaniałego Dyrektora, oddaną swojej pracy Nauczycielkę, żegnamy skromnego człowieka, który żył i pracował wśród nas i z nami. Będziesz żyła Droga Grażyno w naszej pamięci na zawsze… Spoczywaj w pokoju!!! Chociaż lenistwo i spokój, to nie dla Ciebie. Podążaj więc do niebiańskiej krainy, gdzie czekają na ciebie niebiańskie przedszkola i otocz opieką wszystkie przebywające tam dzieci. Służ im mądrością, dobrocią i życzliwością, tak jak nam służyłaś. Żegnaj!!!