Ilu z nas myśli na co dzień, jak funkcjonują osoby z różnymi dysfunkcjami? Jak często zadajemy sobie pytanie, czy jesteśmy w stanie zrozumieć problemy tych ludzi? Aż w końcu, co uczynilibyśmy sami, stając się, w różnych okolicznościach, człowiekiem z jakąś dysfunkcją? Przełamywanie barier stojących na granicy międzyludzkiego porozumienia wydaje się naczelnym celem procesu dydaktyczno-wychowawczego, a stwierdzenie, iż ludzie ci potrafią czasem lepiej poradzić sobie w życiu niż pełnosprawni nabiera coraz większej wagi.
Z taką formą praktycznego kształcenia spotkali się uczniowie z klasy 5b, którzy w dniu 27 września gościli Panią Teresę Ławecką, niewidomą słupską poetkę i działaczkę społeczną. W trakcie niezwykle interesujących zajęć uczniowie mieli okazję doświadczyć na własnej skórze życia osoby niewidomej, za zadanie mając przewleczenie nitki przesz ucho igielne.
Jak stwierdzali uczniowie, mając zasłonięte oczy z trudem radzimy sobie z najdrobniejszymi czynnościami. Pani Tereska udowodniła swoim słuchaczom, że zarówno osoby niewidome oraz słabowidzące, dzięki osiągnięciom techniki zyskali możliwość swobodnego uczenia się i doświadczania świata. Wśród ciekawych gadżetów zaprezentowanych przez naszego gościa znalazły się Colorino – urządzenie „czytające” kolory, mówiąca waga, „czytak” służący do przesłuchiwania książek, różnorodne lupy i sprzęty powiększające.
Uczniowie poznali także podstawy posługiwania się alfabetem Braille’a, oceniając go jako niezwykle trudny do opanowania. Docenili zatem wysiłek wielu niewidomych, którzy borykają się z problemem nabycia tej umiejętności. Mieli także możliwość sprawdzenia siebie, czy dotykiem byliby w stanie rozpoznawać kształty czy różnorodne przedmioty. Chętnie zadawali pytania, dotyczące czynności życiowych osoby niewidomej, jej możliwości poznawczych czy barier fizycznych i mentalnych. Zdawali się poruszeni zaproponowaną tematyką, przywołując z własnych doświadczeń relacje z osobami dotkniętymi różnymi wadami wzroku.
Spotkanie to miało równolegle pozytywny wydźwięk o znaczeniu profilaktycznym, rozwijający w młodych, poznających dopiero świat uczniach postawę dbania o higienę zmysłu wzorku, który, jak sami przyznali, jest w naszym życiu czymś niezmiernie ważnym.
Anna Łozowska-Patynowska