Patron szkoły - Słupsk, Miejski Portal Edukacyjny

PATRON(I) SZKOŁY

Bolesław III Krzywousty (1085-1138) , syn Władysława I Hermana i jego drugiej żony, księżniczki czeskiej Judyty. Dwukrotnie żonaty: z księżniczką ruską Zbysławą, po jej śmierci z Salomeą, córką hrabiego Bergu. Po śmierci ojca (1102) bracia podzielili państwo między siebie. Każdy z książąt rywalizując o przewagę w kraju, starał się pozyskać poparcie któregoś z sąsiadów. W 1106 Bolesław Krzywousty pozbawił Zbigniewa Wielkopolski i Mazowsza, zmuszając go do opuszczenia kraju. Interwencyjna wyprawa cesarza Henryka V (sojusznika Zbigniewa) zakończyła się (1109) klęską wojsk cesarskich pod Głogowem i na Psim Polu. W 1122 uzyskał zwierzchnictwo nad Pomorzem Szczecińskim, a w 1123 zdobył Pomorze Gdańskie. Bunt wojewody Skarbimira w 1117 i niepomyślna wojna z Węgrami w 1132 nie pozwoliły mu koronować się na króla. W 1135 został zmuszony złożyć cesarzowi Lotarowi hołd i trybut z Rugii i Pomorza Zachodniego. W 1138 testamentem podzielił Polskę między trzech pełnoletnich synów, usiłując zapobiec przyszłym wojnom domowym. Najstarszy syn Władysław otrzymał tytuł seniora, dzielnicę senioralną z Krakowem i Śląsk jako dzielnicę dziedziczną, Bolesławowi Kędzierzawemu przypadło Mazowsze, a władzę w Wielkopolsce objął Mieszko. Wdowa Salomea z małoletnimi synami Henrykiem i Kazimierzem otrzymała ziemię sieradzko-łęczycką. Podział ten zapoczątkował okres rozbicia dzielnicowego.

Urodzony 7 stycznia 1831 w Słupsku wybitny „poczmistrz” zwany na świecie „Ojcem światowej poczty”, lub „Dusza światowej poczty”, a w literaturze niemieckiej - „Bismarckiem poczty”. Jako animator filatelistyki XIX wieku (inicjator wielu reform i udogodnień w służbach pocztowych) jest prekursorem filatelistyki światowej. W wielu krajach jego dorobek został doceniony i uhonorowany wydaniem znaczków pocztowych z jego podobizną.
Karierę pocztową rozpoczął w Słupsku. W 39. roku życia został generalnym dyrektorem poczty niemieckiej. Był pomysłodawcą wprowadzenia do obiegu pocztowego karty służącej do przekazywania korespondencji bez użycia kopert. Pierwsza taka karta pod nazwą „Postblat” ukazała się w Austrii w 1869 roku. Po wybuchu wojny niemiecko-francuskiej, w 1870 roku zorganizował pocztę polową, którą potem chwalono nawet poza granicami Rzeszy. Umożliwiała ona jeńcom wroga kontaktować się z krewnymi - będąc tym samym jednym z przejawów humanitaryzmu w nieludzkiej wojnie.
Powołanie Światowego Związku Pocztowego to największe osiągnięcie życiowe Heinricha von Stephana. Jego zasługi w dziedzinie poczty i na innych polach działalności zostały dostrzeżone w 1885 roku, kiedy został wyniesiony do dziedzicznego stanu szlacheckiego. W 1895 roku H. von Stephan otrzymał tytuł Ministra Stanu.
Stephan zmarł 8 kwietnia 1897 roku w Berlinie. W uznaniu zasług jeszcze za życia obdarzono go wieloma tytułami i odznaczeniami, orderami niemieckimi, jak i zagranicznymi. Trzymając się z dala od polityki był jedynym wysokim urzędnikiem z ekipy cesarza Wilhelma I który pozostał na swoim stanowisku w następnych władzach państwowych pod berłem Fryderyka III i Wilhelma II.

Popiersie Heinricha von Stephana obecnie stoi w miejscu gdzie w przedwojennym liceum stał pierwowzór tego dzieła.